Facebook
Ułatwienia dostępu
Rehabilitacja ruchowa stanowi dużą część pracy w naszych Ośrodkach. Jak mówi definicja – rehabilitacja to kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej fizycznie lub psychicznie, które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności fizycznej lub psychicznej, a także zdolności do pracy oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym. Rehabilitacja to proces medyczny i społeczny. W myśl tej definicji w naszych ośrodkach wykorzystujemy różne metody pracy z dziećmi i z młodzieżą, aby w pełni pomóc naszym podopiecznym. Każdy terapeuta/rehabilitant pracujący w Naszych Ośrodkach ma ukończone wiele kursów/szkoleń z różnych metod pracy z dziećmi.
W każdej placówce prowadzone są zajęcia indywidualne, czyli takie w których jeden rehabilitant zajmuje się jednym konkretnym dzieckiem. Pracuje nad osiągnięciem celu, dotyczącego danej sfery usamodzielnienia dziecka – np. samodzielnego jedzenia. Każdy nawet mały kroczek w samodzielności dziecka jest często olbrzymim sukcesem zarówno dziecka, rehabilitanta, jak jego opiekunów.
Twórczyni tej metody mówi „że rozwój ruchowy ma własną strukturę i programy realizacji schematów motorycznych”. Każdy odruch, czy to dynamiczny, czy posturalny pojawia się w określonym czasie. Odruch, który jest niezintegrowany bardzo przeszkadza w rozwoju dziecka i to nie tylko w rozwoju fizycznym ale też bardzo przeszkadza w sferze emocjonalnej czy też w sferze poznawczej. Pracując nad danym odruchem pozwalamy mu jak można powiedzieć „dojrzeć” aby „w pełni mógł brać udział w rozwoju” dziecka. Każdy schemat ruchowy bazuje na pierwotnych, bezwarunkowych odruchach. Pojawienie się każdego nowego schematu ruchowego stymuluje powstanie innego. Tak tworzy się podstawa rozwoju ruchowego człowieka, a z kolei rozwój ruchowy gwarantuje rozwój emocjonalny i poznawczy. W ten sposób ruch z każdym dniem rozwija różne funkcje mózgu. Ta metoda to budowanie piramidy neurologicznej w zaplanowanym porządku.
W skład tego programu wchodzi: Neurosensomotoryczna Integracja odruchów posturalnych i dynamicznych, Neurosensomotoryczna Integracja odruchów ustno – twarzowych, Neurosensootoryczna Integracja Odruchów wzrokowo – słuchowych, Neurosensomotoryczna integracja układu dotykowego tzw. metoda taktylna.
Tym programem pracujemy ok 5 lat. Wśród naszych podopiecznych mamy duże postępy w sferze fizycznej a co za tym idzie poprawa w sferze poznawczej, emocjonalnej oraz rozwoju mowy gdyż w metodzie wykorzystuje się zapis DNA. Dziecko pozostaje niepełnosprawne przez całe dotychczasowe życie dlatego terapia bazuje na zapisie genetycznym, który istnieje od tysięcy lat.
Terapeuta w usprawnianiu stosuje specyficzne techniki ułatwiające wyzwalanie i kierowanie ruchami, czyli wspomaganie. Bezpośrednie wspomaganie pozwala na kontrolowanie przebiegu ruchu. Prowadzenie ruchu odbywa się rękoma terapeuty z tak zwanych „punktów kluczowych”. Pracując z dzieckiem terapeuta nieustannie zwraca uwagę na: prawidłową płaszczyznę podparcia, położenie środka ciężkości, odpowiednie przenoszenie i utrzymanie ciężaru ciała, właściwe ustawienie poszczególnych części ciała względem głównej osi, czyli liniowość oraz wykonywanie ruchu w pełnym zakresie. Również bardzo ważna jest współpraca z rodzicami, ponieważ usprawnianie według tej metody może być łatwo włączone w ich biologiczny rytm dnia. Prawidłowo wykonywane zabiegi pielęgnacyjne, karmienie, noszenie dziecka czy zabawa z nim są odpowiednimi momentami do utrwalania i kontynuacji ruchów ćwiczonych przez fizjoterapeutę. Rehabilitant może instruować rodziców, aby zrozumieli problemy i trudności występujące u ich dziecka i wiedzieli, czemu mają służyć zalecenia do wykonywania w domu. Zalecenia te powinny służyć utrwalaniu pracy specjalistów. Uczą jak prawidłowo ułożyć dziecko w łóżeczku, jak przenosić, czy też sadzać do karmienia.
Mogą też dowiedzieć się od terapeuty jak poprzez „punkty kluczowe” można nakarmić łyżeczką, wysmarkać nos, czy też umyć zęby dziecku. Bardzo ważne jest też to, jak rodzic ubiera dziecko. Poprzez prawidłowe ubranie według tej koncepcji dziecko doświadcza prawidłowego położenia środka ciężkości, jak również prawidłowego przenoszenie ciężaru ciała. Jest to bardzo ważna metoda uzupełniająca terapię neurosensomotoryczną w dążeniu do samodzielności dziecka.
Program ten jest programem profilaktycznym i korekcyjnym, skierowanym na rozwój i zdrowie. Wykorzystuje moc pierwotnej zabawy w aktywizowaniu naturalnych mechanizmów rozwoju i zdrowia. Metoda ta jest procesem psychologicznym i fizjologicznym. Jest połączeniem aspektów poznawczych, emocjonalnych, uczuciowych oraz zmysłowych i ruchowych w procesie uczenia się. Metoda ta oddziałuje poprzez działania praktyczne i poprzez zabawę.
Hydroterapia ma bardzo dobry wpływ na układ nerwowy. Krótkotrwałe kąpiele ciepłe działają pobudzająco, dłuższe natomiast hamująco na ośrodkowy układ nerwowy. Powodują zmniejszenie odczuwania bólu, zmniejszają napięcie mięśniowe – a przez to zwiększenie swobody ruchu, łagodzenie stanów bólowych oraz ogólne odprężenie organizmu.
Zajęcia te wykonywane są w specjalistycznej wannie, w której jest wykonywany hydromasaż i masaż perełkowy. Hydromasaż jest wykonywany wodą o ustalonym ciśnieniu i temperaturze wypływającą z wielu dysz. Kąpiel perełkowa jest to kąpiel w zwykłej wodzie wzbogaconej pęcherzykami powietrza lub ozonu. Mają działanie uspakajające, kojące. Wanna również posiada lampę z różnymi kolorami, która pozwala wprowadzić koloroterapię. Również posiadamy małe masażery do nóg.
Uczniowie naszego ośrodka, a także dzieci korzystające z zajęć wczesnego wspomagania rozwoju uczestniczą w zajęciach na basenie metodą Hallwicka.
Zajęcia w wodzie to nie tylko duża wanna czy też zajęcia na basenie. To również zajęcia z terapii zapoznające się z ciepłą, zimną wodą, zabawy z kisielem, krochmalem. Uczestnicy w tej terapii mogą poczuć różnice temperatur, różną fakturę. W ten sposób nasi podopieczni mogą stymulować jeden z wielu zmysłów – dotyk, który jest bardzo ważny w życiu każdego człowieka. Hydroterapia pozwala też na pracę z czuciem powierzchownym, głębokim, a także niweluje nadwrażliwości skórne.
Stadnina konika polskiego w Starkowej Hucie hoduje i przygotowuje konie do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. Do zajęć z zakresu hipoterapii w naszej fundacji jest do dyspozycji 8 myszatych koników z czarną pręgą. Konie nie oceniają, są cierpliwe i ciepłe. To wszystko czego potrzebują nasi podopieczni.
Koń jako jedyne zwierzę na świeci chodzi tak samo jak człowiek. Dlatego układ kostno-stawowy dziecka położonego bądź posadzonego na koniu i prowadzonego w stępie pracuje tak samo jakby porażone nóżki same chodziły czy raczkowały. Ten futrzany, cieplutki przyjaciel wpływa na poprawę wzorcu ruchu, poprawę poczucia równowagi, a także kształtuje orientację przestrzeni, orientację własnego ciała, a co najważniejsze – daje poczucie sukcesu przez co prowadzi swoistą psychoterapię osoby niepełnosprawnej.
Terapia manipulacji czaszkowych jest jednym z najszybciej rozwijających się obszarów medycyny manualnej. Terapia ta polega na bardzo delkatnej manipulacji i uciskaniu w obrębie czaszki, miednicy, przepony, klatki piersiowej i kości krzyżowej, w celu rozluźnienia struktur łączno-tkankowych, których napięcie może przysporzyć wiele kłopotów zdrowotnych. Jest terapią powięzi. Terapia poprawia krążenie w naczyniach, ukrwienie narządów i pracę układu nerwowego. Podstawy tej terapii oparte są na anatomii i fizjologii. W tej terapii wykorzystujemy trzy fizjologiczne rytmy naszego organizmu: rytm bicia serca (puls), rytm oddechowy i rytm kranialny (tętnienia płynu mózgowo-rdzeniowego). Jej holistyczne działanie na organizm wykorzystuje zdolności samoregulacji. Jest to metoda nie do pominięcia w rehabilitacji dzieci. Wpływa na regenerację układu nerwowego.
Inną formą zajęć rehabilitacyjnych są zajęcia grupowe. W naszych Ośrodkach realizujemy zajęcia korekcyjno – kompensacyjne. Głównym celem tych zajęć jest aktywowanie układu nerwowego i mięśniowego, aby po pierwsze zmniejszać napięcia mięśniowe, które są głównym efektem porażenia układu nerwowego, a po drugie eliminować wady postawy lub minimalizować ich negatywny wpływ na funkcjonowanie układu ruchu. Podstawowym celem zajęć korekcyjnych jest przeciwdziałanie pogłębianiu się wad postawy ciała u dzieci w wieku przedszkolnym jak i u dzieci w wieku wczesnoszkolnym, a jedyną drogą ku temu jest systematyczna praca nad wyrównaniem siły mięśniowej mięśni symetrycznych. Dzieci i młodzież bardzo dobrze funkcjonują w grupach 4-6 os. Wzajemnie motywuję się do działań.
Prawidłowa postawa ciała ma decydujące znaczenie dla rozwijającego się organizmu i zdrowia dziecka: krążenia, oddychania i trawienia. Właściwe i w odpowiednim czasie podjęte działania korekcyjne zapobiegają powstawaniu, pogłębianiu i utrwalaniu się wady postawy i wynikającym w następstwie tego różnymi schorzeniami organizmu.
Oprócz typowych zajęć korekcyjnych, prowadzone są też zajęcia metodą Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherbone. Dzieci bardzo lubią zajęcia prowadzone tą metodą, ponieważ jest prosta, naturalna, uniwersalna.
Celem tej metody jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dziecka i korekcja jego zaburzeń. Stąd ważne miejsce w metodzie zajmuje wielozmysłowa stymulacja psychomotoryczna i społeczna, oparta o ruch, jako czynnik wspomagania. Cechą charakterystyczną metody jest rozwijanie przez ruch: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi kontaktu – czyli rozwijanie sfery emocjonalno – społecznej oraz świadomość samego siebie. Dzięki temu osoba niepełnosprawna poznaje świadomość własnego ciała i przestrzeni, wierzy w siebie, poznaje inne osoby (ma świadomość ich). To daje tej osobie poczucie bezpieczeństwa wśród innych osób.
Ćwiczenia są prowadzone w różnych pozycjach wyjściowych. Dzieci nie powinny być przymuszane do zabawy. Same powinny wykazać chęć – nigdy nie zmuszamy, a jedynie zachęcamy dziecko do udziału w ćwiczeniach. W metodzie tej nie przewiduje się korzystania z przyborów. Przy niektórych zabawach , takich jak bujanie, kołysanie, podrzucanie, można jednak wykorzystać koc. Do poszerzenia repertuaru ćwiczeń przyda się także chusta – zwana spadochronem, piłki oraz tunel..